Een bijzondere week heb ik achter de rug.
Vol inspiratie, plezier en ook onrust.
Ten eerste dit boek wat hier boven staat.
Dat kreeg ik aangeraden van een bekende die
ik ontmoette in de wachtkamer bij de huisarts.
Ze vertelde hoe het boek haar inspireerde.
Ik heb het besteld, ik ben al over de helft.
Wat een fijn boek om te lezen.
Ze vertelt in gewone mensen taal
wat het meest belangrijk in het leven is.
Waar je energie en levenskracht uit haalt.
Waar je het meest gelukkig van wordt,
wat goed is voor je hart en je gezondheid,
voor de mensen om je heen en voor jezelf.
Daarnaast heb ik ook gewone, gezellige boeken gelezen.
Zoals deze gouwe ouwe van Meave Binchy.
Hij stond in onze weggeefkast.
Ik heb het met veel plezier gelezen.
En ik heb vorige week het boek:
'Liefs uit Londen' van Sarah Jio uit de bieb gehaald
Ik had het zo uit en zag tot mijn plezier dat
er een hele rij van haar in de bieb stond.
Steeds met twee verhalen door elkaar heen,
een verhaal uit het verleden en een uit het nu.
Waarbij de hoofdpersoon, een jonge vrouw,
een persoonlijke ontwikkeling doormaakt.
Heerlijk ontspannen leesvoer.
Ik vond het fijn om wat afleiding te zoeken,
want ik had steeds meer last van mijn lijf.
Een eczeem plek onder mijn borst die
maar niet weg wilde gaan ondanks
het smeren van allerlei remedies.
Daarnaast had ik pijn in mijn oor.
Eerst meer een gevoelige plek,
later ging het echt gemeen zeer doen.
Ik heb ooit een oorontsteking gehad in datzelfde oor,
als complicatie na mijn eerste coronabesmetting,
toen ik met twee gebroken voeten het bed moest houden.
Wat heeft dat een pijn gedaan, ik dacht dat ik gek werd.
En nu was ik bang dat het me weer zou overkomen.
Ik ben twee keer bij huisarts geweest
die eerst oordruppels voorschreef
en later sterke ontstekingsremmende pijnstillers.
En me verzekerde dat het wel weer over zou gaan.
Het was alleen de gehoorgang die ontstoken was
en gelukkig niet mijn binnenoor of trommelvlies.
Die geruststelling had ik gewoon even nodig.
Ik heb ook mijn mammografie uitslag met haar besproken.
Ze vond het een goed idee om nog eens na te vragen
bij de chirurg wat de uitslag nu eigenlijk wil zeggen.
Die drie plekjes die gevonden zijn kunnen onschuldig zijn.
Dat weet ik ook, dat is ook gezegd.
Maar ze vond het vooral ook belangrijk om te delen dat zo'n uitslag veel onzekerheid en spanning oplevert bij mij.
Ik weet nog niet of ik er een telefoontje aan waag,
maar ik was vooral blij met het delen van mijn zorgen
met de huisarts die dat gelukkig heel serieus neemt.
Alleen dat al helpt me een stuk verder.
'En mijn oor komt wel weer in orde', zei ze.
Vorige zaterdagmiddag vierden we een feestje voor
mijn schoonmoeder, voor haar 92-en-halve verjaardag.
We konden in de serviceflat waar ze woont een ruimte
huren zodat er alle ruimte was voor haar kinderen,
kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Zo bleef ze gewoon onder haar eigen dak
en waren wij als familie weer eens samen.
In de zorg om oma verdelen we de bezoekjes
aan haar zoveel mogelijk, maar daardoor
zien we elkaar als familie niet vaak meer tegelijk.
We hadden veel kadootjes, gezellige taart en hapjes,
en we hebben bijgekletst en gezellig bingo gespeeld.
Oma heeft nog een stukje op de piano gespeeld.
Het was een leuke feestelijke middag.
Maar nadien was ik wel heel moe,
dat had ik vroeger toch niet...
Dinsdag zijn Wim en ik op bezoek geweest
bij mijn tante Catrien in Krommenie.
Een hele reis vanuit Zutphen
met files op de terugweg.
Maar zeker de moeite waard.
Zo fijn om weer even bij elkaar te zijn
en fijne herinneringen op te halen.
Woensdagavond had ik Naobers filmclub.
We zagen deze mooie Spaanstalige film.
Die knappe acteur Javier Bardem weet
een 'superengerd' neer te zetten die
gelukkig niet overal mee wegkomt.
Donderdag zijn Wim en ik naar Dieren geweest
naar de Gazelle fietsen fabriek om
een mooie fiets voor Wim uit te zoeken.
Hij kon daar op een circuitje rondfietsen
om te voelen wat het beste beviel.
Daarna konden we ook via een loopbrug
in de fabriek bekijken hoe het daar aan toegaat.
Heel leuk om te zien.
Deze fiets gaat hij bestellen:
Gazelle Orange C7 frame maat 65
Gisterenmiddag ging ik in mijn eentje naar de bios.
De vrienden met wie ik zou gaan zegden af.
Wim ging naar een wandeling op landgoed de Velhorst.
Dus ik ging alleen. Ook al weer een bijzondere ervaring.
Maar het was helemaal prima.
Het was een leuke film,
en (tip) een goede afleiding bij oorpijn.
Gisteren hadden Wim en ik onze eerste asperges
van dit voorjaar, met zalm en een glaasje wijn.
En op de tv zagen we: 'Even tot hier'.
Vanmorgen verder met mijn boek:
'Het goed geleefde leven' en
nu 'Adres Onbekend' op de radio
Wat wil je nog meer?
